W dniu 22 grudnia przedstawiciele PZHiPTCh „POLSUS” spotkali się z Panem Ministrem Grzegorzem Pudą. Celem spotkania było przedstawienie bieżących problemów hodowli i produkcji trzody chlewnej oraz spraw istotnych dla tego sektora wymagających rozwiązania w dłuższej perspektywie czasowej. W czasie dyskusji wskazano, że aby utrzymać krajową hodowlę świń i zapewnić bezpieczeństwo żywnościowe kraju konieczne jest wsparcie, w tym:
- Ochrona populacji loch hodowlanych pochodzących z krajowych programów hodowlanych w celu zachowania krajowych zasobów genetycznych umożliwiających odbudowę krajowego pogłowia trzody chlewnej.
- Wsparcie z PROW 2021-2017 na budowę chlewni dla loch w formie ryczałtu do stanowiska. Uzależnienie wysokości wsparcia od pochodzenia materiału zarodowego- wyższe wsparcie dla chlewni produkujących na bazie loszek i knurów pochodzących z krajowych programów hodowlanych. Celem jest zwiększenie pogłowia loch w Polsce i produkcja prosiąt, a w efekcie dostarczenie na rynek polski odpowiedniej jednolitej partii prosiąt.
- Wsparcie dla grup producentów rolnych zatwierdzonych przez ARiMR w formie zwiększenia procentowego ryczałtu od wartości przychodów netto grupy producentów rolnych ze sprzedaży produktów wytworzonych w gospodarstwach rolnych jej członków.
- Pomoc dla producentów świń na odtworzenie potencjału produkcyjnego w formie refundacji kosztów zakupu loszek i knurów hodowlanych.
- Uzależnienie wysokości wsparcia w ramach pomocy COVID 19 dla zakładów mięsnych, które w pierwszej kolejności kupią zwierzęta od rolników zrzeszonych w grupach producenckich i od rolników indywidualnych produkujących tuczniki na bazie polskich ras.
- Opracowanie i wdrożenia krajowej strategii produkcji prosiąt.
- Uproszczenie procedur w sprawie pozyskania pozwoleń na budowę.
- Skuteczna walka z ASF (depopulacja dzików).
- Podjęcie intensywnych działań w kierunku regionalizacji w celu umożliwienia eksportu mięsa wieprzowego/świń z Polski z tzw. stref białych.
- Pomoc w uruchomieniu podmiotu skupującego żywiec po cenach rynkowych w strefach niebieskiej i czerwonej.
- Przeciwdziałanie skupowi zwierząt poniżej kosztów produkcji, poprzez cykliczne obliczanie przez instytuty naukowe kosztów produkcji i ich publikację.
- Pomoc finansowa z tytułu utraty dochodu ze sprzedaży loszek i knurków hodowlanych jako tuczników- dotyczy to obszarów objętych czerwoną i niebieską strefą ASF.
- Większe odszkodowania z tytułu ogniska ASF w stadach hodowlanych w porównaniu ze stadami produkcyjnymi.
- Wsparcie dla hodowców i producentów świń z tytułu ASF i Covid-19.
- Oznakowania mięsa zgodnie z miejscem urodzenia zwierząt (kraj urodzenia zwierząt jest krajem, który obowiązuje do końca tuczu).
- Utworzenia podmiotu prowadzącego niezależną od zakładów ubojowych poubojową klasyfikację tusz.
- Lobbowanie w UE na rzecz przywrócenia do krzyżowego stosowania w żywieniu świń mączek mięsno-kostnych.
Podjęcie wytężonych działań przez polski Rząd i szukanie sojuszników wśród innych krajów UE w sprawie dopuszczenia do krzyżowego stosowania mączek mięsno-kostnych w żywieniu trzody chlewnej pozwoliłoby (przynajmniej częściowo) zmniejszyć koszty żywienia świń oraz uzupełnić deficyt białka paszowego, szczególnie dotkliwy w żywieniu świń.
- Utworzenie funduszu gwarancyjnego dla hodowców i producentów świń, który pozwoliłby na wyrównanie strat w przypadku sprzedaży świń poniżej kosztów produkcji.
- Stworzenie mechanizmu zachęty dla przetwórców do budowania zaplecza surowcowego spośród polskich rolników.
Zakłady mięsne i przetwórcy nie dbają o budowę swojego zaplecza surowcowego wśród polskich rolników. Firmy te, często z obcym kapitałem, nie są zainteresowane wspólnym budowaniem jakości surowca, np. poprzez wdrażanie krajowych systemów jakości czy poszukiwanie surowca z polskich ras świń, takich jak wbp, pbz czy puławska. Rasy te są wpisane na ministerialną Listę Produktów Tradycyjnych, co czynie je atrakcyjnymi dla konsumentów. Rasy te pozwalają na oznakowanie mięsa z nich uzyskanego logo „Produkt Polski”. Wg danych ze ZSRIR dotyczących struktury zakupu świń rzeźnych 85-88% tusz jest w klasie S i E, co oznacza, że surowiec jest wyrównany i o wysokiej zawartości chudego mięsa.
- Budowanie patriotyzmu surowcowego, przetwórczego i konsumenckiego.
Ogromny import żywych zwierząt i rozwój tuczu nakładczego oraz import mięsa, to wspieranie rolników i przemysłu przetwórczego w innych krajach. Ważne jest budowanie patriotyzmu w całym łańcuchu produkcyjnym, co pozwoli na wspieranie każdego uczestnika procesu produkcyjnego, np. poprzez zwiększenie rozpoznawalności systemów jakości, wskazanie możliwości znakowania wyrobów znakiem PRODUKT POLSKI, wskazanie konsumentom, że prawo do znakowani mięsa logo PRODUKT POLSKI przysługuje wieprzowinie, która pochodzi ze świń urodzonych, odchowanych i ubitych w Polsce. Oznacza to, że cały cykl produkcyjny musi odbywać się w POLSCE.
- Ochrona zdrowia konsumentów poprzez przygotowanie i wdrożenie procedur kontroli przy sprowadzaniu mięsa wieprzowego z innych krajów UE lub krajów
Mięso wieprzowe pochodzące z zapasów strategicznych, z krajów trzecich lub z regionów ASF powinno zostać poddane uważniejszej kontroli (nawet wyrywkowej, ale w szerszym zakresie), np. poprzez rozszerzenie badań w zakresie zawartości substancji niedozwolonych, parametrów jakości mięsa ważnych dla konsumentów (np. barwa, wodochłonność).
- Stworzenie mechanizmu reagowania wobec czarnego PR dotyczącego mięsa, sposobu jego produkcji, negowania diety mięsnej itp.
Współczesne media odgrywają kluczową rolę w kształtowaniu opinii konsumenckich i postaw społecznych. Powszechny jest negatywny przekaz medialny dotyczący mięsa czerwonego (TV, internet, prasa), który szkodzi całemu łańcuchowi produkcyjnemu i buduje wśród konsumentów (w tym młodzieży) przekonanie, że spożywanie mięsa jest szkodliwe, a produkcja zwierzęca niekorzystnie wpływa na środowisko naturalne. Konieczne jest reagowanie i zdecydowany sprzeciwi wobec kreowanego przez media negatywnego wizerunku mięsa, sposobu jego produkcji i wskazywania diety bezmięsnej jako jedynej służącej zdrowiu.
- Edukacja społeczna – rozpoczęcie pozytywnej kampanii medialnej w kierunku upowszechniania wiedzy o jakości i walorach mięsa wieprzowego i jego przetworów oraz o ich sposobie produkcji i pochodzeniu.
Edukacja ma na celu utrzymanie, ewentualnie wzrost poziomu spożycia mięsa wieprzowego poprzez pozytywny przekaz na temat walorów wieprzowiny. Konieczne jest zatem upowszechnianie w mediach rzetelnego przekazu informacyjnego, wskazującego na mięso jako niezbędny składnik naszej diety, na rzeczywiste walory mięsa wieprzowego i jego przetworów oraz ich pochodzenie. Należy informować konsumentów o tym, że warunki hodowli i chowu trzody chlewnej w Polsce są zgodne z wymogami dobrostanu i ochrony środowiska. W proces upowszechniania wiedzy w zakresie warunków produkcji żywca wieprzowego oraz wieprzowiny powinny włączyć się organy związane z rolnictwem (np. resort rolnictwa, GIW, KOWR, instytuty branżowe). Równolegle, przekaz informacyjny powinien zostać skierowany do grup kształtujących opinię społeczną w zakresie walorów dietetycznych mięsa wieprzowego (lekarze, dietetycy, żywieniowcy, studenci, szkoły gastronomiczne).
W imieniu Związku „POLSUS”
Adam Zboina |
Prezes Mazowieckiego Związku Hodowców i Producentów Trzody Chlewnej, Sekretarz Z.G. „POLSUS” |
|
Grzegorz Majchrzak |
Prezes Wielkopolskiego Związku Hodowców Trzody Chlewnej |
|
Marek Mokwa |
Prezes Okręgowego Związku Hodowców Zarodowej Trzody Chlewnej w Gdańsku |
|
Anna Hammermeister |
Dyrektor Biura „POLSUS” |